“هوالحیالقیومالذیلایموت” مجمع نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی استان کرمانشاه سلام علیکم مشهور است روزی یک افسر آلمانی که در مورد جریان جنگ جهانی دوم از کارگاه “پیکاسو” دیدن میکرد، وقتی نگاهش به تابلوی “گرنیکا” افتاد، از فضای پر آشوب آن، تعجب کرد و از پیکاسو پرسید: “این کار شماست؟!”پیکاسو به آرامی جواب داد: “نه، کار […]
“هوالحیالقیومالذیلایموت”
مجمع نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی استان کرمانشاه
سلام علیکم
مشهور است روزی یک افسر آلمانی که در مورد جریان جنگ جهانی دوم از کارگاه “پیکاسو” دیدن میکرد، وقتی نگاهش به تابلوی “گرنیکا” افتاد، از فضای پر آشوب آن، تعجب کرد و از پیکاسو پرسید: “این کار شماست؟!”
پیکاسو به آرامی جواب داد: “نه، کار شماست!”
در واقع با این پاسخ، میخواست به افسر آلمانی بفهماند، خشونتِ بیرونزده از دل این اثر، مستقیما محصول و ترجمان عینی “تصمیمات و عملکرد” شماست که در گرنیکا تجلی یافته است.
حال به تابلویی که با “تصمیمات شتابزده و عملکرد سلیقهای”، نه تنها از کرمانشاه بلکه از کل کشور ساختهاید، به دقت بنگرید.
به گمانتان وضعیت اسفبار معیشتی، موجب تحلیل رفتن اذهان عمومی گردیده است؟!
چرا جامعه به سمت و سوی حذف زنان، در تمام عرصهها رهنمون شده است؟!
طی چهار سال گذشته، برای زنانگیهایی که کشته شد، چه کردهاید؟!
چرا لایحهی “منع خشونت علیه زنان” به تصویب نرسید؟!
بیش از ۱۳ سال است که لایحهی “منع خشونت علیه زنان” با تغییر نام به عناوین دیگری چون “تامین امنیت زنان” و بعد هم، “صیانت و کرامت بانوان”، به صحن مجلس آمده اما هرگز به تصویب نرسیده است، چرا؟؟؟!!
اگرچه در هر مرحله از تغییر نام، مواردی از مواد آن که به نفع زنان بود، حذف شد و دایره شمولش هم محدودتر گردید، با این وجود، هنوز بلاتکلیف است و همچنان در حال بررسی ابعادش هستید اما در مقابل، مصوبه “حجاب و عفاف” در کمتر از دو ماه به شورای نگهبان رسید.
اولی قرار بود از زنان حمایت کند ولی امان از دومی….
به خوبی توجه داشته باشید، وضعیت زنان در جامعهی یک بام و دو هوا، به وضوح مشخص است. زنانِ برآمده از یک جامعه و تاریخ سراسر مردانه، با متانت، با سماجت و با شجاعت، از نهال امید محافظت میکنند.
شما که واقفید، مردم نیز آگاه باشند:
لایحهی “منع خشونت علیه زنان” حدودا سیزده سال پیش توسط قوهی قضائیه تهیه و به دولت تحویل داده شد. اما این لایحه هنوز پشت دربهای بستهی مجلس است و گویی به یکی از دیگر مطالبات فراموش شدهی مردم بدل گردیده است.
در لایحهی اولیه آمده است که:
هر رفتار عمدی که باعث آسیب یا ضرر به جسم، روان، شخصیت، حیثیت و یا حقوق و آزادیهای قانونی زن شود، جرم محسوب میگردد.
همچنین تکالیف دستگاههای مختلف دولتی و غیردولتی نیز برای صیانت و امنیت بانوان، مشخص شده بود که با تصویب سریع آن، میتوانست تاثیرات گستردهای بر سرنوشت زنان و دختران سرزمینم داشته باشد.
در این لایحه آمده است:
تمام واحدهای قضایی و انتظامی، مکلف میشوند که در صورت مراجعه بانوان برای طرح شکایت در مورد خشونت علیه خود، خارج از نوبت تشکیل پرونده داده و تحقیق و رسیدگی در مورد پرونده را آغاز کنند و در بخش دیگری از لایحه، برای سهولت پیگیری امور قانونی بانوان آمده است:
اگر بزهدیده به مراجع انتظامی اعلام شکایت کند، صرف اعلام شکایت برای ارجاع به واحد ویژه تامین امنیت بانوان و شروع رسیدگی، کافی است.
این لایحه تاکید میکند در صورت عدم تمکن مالی بزهدیده، مراجع قضایی میتوانند وی را از پرداخت هزینه دادرسی، حقالزحمه کارشناسی و دیگر هزینهها معاف کنند.
طرح پرسشهای غیرمرتبط و به کاربردن عبارات نامناسب از هر یک از طرفین دعوا و تحقیق، از سوابق بزهدیده، ممنوع است.
حال مجددا میپرسم:
چرا تصویب این لایحه که برای صیانت از امنیت بانوان تهیه شده بود اینهمه سال زمان برد و به نتیجه نیز نرسید؟!
چرا باید لایحهای که از طرف قوه قضائیه ارسال شده است، اینهمه سال در کمیسیون لوایح دولت بماند؟!
کلام آخر:
ما در جامعهای زندگی میکنیم که زنان جزو سرمایههای اجتماعی محسوب نمیشوند حال آنکه تمام اعتبارات ملی هر جامعهایی، بر پایهی سرمایههای اجتماعی (زنان) آن استوار است.
۱۴۰۲/۱۱/۱۰
نمایندگان احتمالی مجلس آتی نیز توجه داشته باشید :
این یک مطالبهی کاملا جدی است.
ادامه دارد….
دیدگاهتان را بنویسید