“هوالحی‌القیوم‌الذی‌لایموت”

مجمع نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی استان کرمانشاه
سلام علیکم

چقدر ناگوار است
که امروز موجود زنده‌ای را تیره‌روز کنند
به امید آن‌که در آینده خوشبخت شود.
“ژان‌ژاک روسو”

به گمان‌تان وضعیت اسفبار معیشتی، موجب تحلیل رفتن اذهان عمومی گردیده است؟!

شما که واقفید، مردم نیز آگاه باشند:
تفاوت سرقت با اختلاس و غصب در چیست؟
“سرقت” عبارت است از: دزدیدن مال دیگرى به صورت پنهان؛ 
بر‌خلاف “اختلاس” که دزدیدن مال دیگری، به سرعت و آشکار است؛
گرفتن مال کسی، به ناحق و با زور و غلبه را “غصب” گویند.

《سرقت “حرام،” بلکه از “گناهان کبیره” است.》

عالیجنابان!
بحران دارو یکی از عواملی‌ است که مردم ایران را در زمینه‌ی درمان بیماری‌ها و نیز بهبود بهداشت و سلامت دچار مشکل کرده‌ و دولت‌ هنوز نتوانسته‌ راه‌حل مناسب و کافی برای مقابله با آن بیابد. و این روال همچنان ادامه یافته و کمبود دارو، کشور را با یک بحران جدی مواجه کرده‌ است.
آن‌هم در این شرایط سخت که: تحریم‌ها مانع از آن می‌شوند تا داروهای حیاتی به این کشور برسد.
هر چند که واشنگتن این ادعا را قبول ندارد.
و “برایان هوک” نماینده‌ی ویژه‌ی آمریکا در امور ایران می‌گوید: “ایالات متحده، دارو و تجهیزات پزشکی مورد نیاز مردم ایران را از تحریم‌ها معاف کرده است.”
که خود این ادعا از سوی واشنگتن برای مردم ایران جای ابهام بسیار دارد: اگر تحریم نیستیم پس چرا مردم، باید داروها را با مبالغ گزاف و برخی داروهای حیاتی را در بازارهای سیاه با مبالغی گزاف‌تر تهیه کنند؟!
اگر تحریم هستیم پاسخ دهید:
《سرانجام پرونده‌ی به “سرقت” رفتن ۵۶ هزار قلم داروی بیمارستانی، از بیمارستان آیت‌الله طالقانی، چه شد؟!》
《واردات “متادون،” در دستان کدام نجیب‌زاده یا نجیب‌زادگان است؟!》

حضرات گرانقدر!
اگر من جای شما بودم، در این فرجه‌ی انتخابات، به جای این‌که هر روز در تالارها و محلات، شام و ناهار، میوه و شیرینی، کارت هدیه و…..بدهم، از پلتفرم‌هایی که شمایان “رای به فیلترینگ‌ش” را دادید استفاده کرده و برای مردم، دستاوردهای مجلس را استوری و یا استاتوس می‌کردم تا شاید بتوانم مردم معترض را قانع کنم.
مثلا: از رفاه مردم بگویید، از خط فقر، از محیط‌زیست و تالاب‌هایی که خشکید، از اعتبار جهانی و پاسپورت، از ارزش پول ملی، از امنیت روانی، اجتماعی و اقتصادی، از کیفیت آموزش و پرورش، از چتر حمایتی برای حمایت از کودکان کار و کودکان بازمانده از تحصیل، از هوای پاک، از رفع نقوص قوانین، انتشار تصاویری از تامین امنیت بانوان، از صیانت و کرامت زنان و دختران، از پرداخت مالیات‌های گزافی که بر مردم تحمیل کردید و خود از پرداخت آن معاف هستید، از شادی و امید در جامعه بگویید.

《مگر ما از زندگی چه می‌خواستیم؟!》

[باید پاسخگو باشید.]

کلام آخر:
ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که نه آثار تاریخی، نه محیط‌زیست و منابع‌طبیعی (کوه، جنگل، دریا و دریاچه، رودخانه‌ها و تالاب‌ها)، نه درآمد نفتی، نه درآمد غیرنفتی، نه عزت و آبروی جهانی، نه ورزشکار ملی‌پوش، نه هنرمند و نه حتی دانشجوی نخبه، جزو سرمایه‌های ملی کشورش محسوب نمی‌شوند.

《تو هنوزم نگرانِ وزشِ باد، در موی منی؟؟؟!!!》

نسترن‌رستمی

۱۴۰۲/۱۱/۲۰

نمایندگان احتمالی مجلس آتی نیز توجه داشته باشید:
این یک مطالبه‌ی کاملا جدی است.

ادامه دارد….