به بهانه پیگیری استاندار کرمانشاه در خصوص کاهش آسیب های اجتماعی

آسیب های اجتماعی به دسته ای از نابسامانی ها و ناهنجاری های رفتاری افراد یک جامعه بصورت فردی یا جمعی  اطلاق می شوند که ریشه در بی نظمی ها، کژکارکردی های پدیده های اجتماعی و پیامدهای نامطلوب آنها دارد. این آسیب ها غالبا باعث نگرانی، نا امنی روانی، معضلات اجتماعی و بسیاری از مشکلات خواهد شد که در صورت ادامه دار بودن اولین آسیب آن کاهش سرمایه اجتماعی یک کشور است.

این موضوع بسیار مهم سال هاست که مورد توجه دولت های مختلف بوده اما متاسفانه هنوز برای آن راهکاری مشخص و مدون یافت نشده است. با عنایت به اینکه در کشورهای پیشرفته برای کاهش آسیب های اجتماعی به روش های زمینی و بشری روی آورده اند لذا تنها راه برون رفت از این معضل را باید روی زمین یافت. یقینا توکل و توسل از جمله راهکارهای مهمی است که باید پس از شناخت مشکلات موجود و برنامه ریزی برای رفع آن، بدان متوسل شد.

با نگاهی به کتابخانه دانشگاه ها به راحتی می توان دریافت که در زمینه ارائه راهکار و پیشنهادات علمی برای کاهش آسیب های اجتماعی مشکلی نداریم و به نظر می رسد جامعه علمی کشور وظیفه خود را در این خصوص انجام داده است. مشکل زمانی آغاز می شود که دولتمردان ما خود را بی نیاز از راهکارهای علمی میدانند.

عنابستانی نماینده دوره یازدهم مجلس شورای اسلامی می گوید: « دولت موظف بوده است تا پایان دوره پنج ساله  قانون برنامه ششم توسعه برای کاهش ۵ آسیب مشخص اعم از طلاق، اعتیاد، خشونت‌های رایج، حاشیه نشینی و کودکان خیابانی به عنوان اولویت برنامه‌ریزی کند، برغم اینکه دولت موظف بود این آسیب‌ها را سالانه۲۰ درصد کاهش دهد، اما در این زمینه موفق عمل نکرده است و نه تنها این آسیب‌ها کاهش نداشته، بلکه رشد هم داشته‌اند، چرا که عملکرد پر انتقاد دولت در حوزه اقتصادی باعث شده که تلاش‌های صورت گرفته برای کاهش آسیب‌های اجتماعی با نتیجه مطلوبی همراه نشود.»

در کشور دستگاه های مختلفی در امر کاهش آسیب های اجتماعی مشغول هستند اما متاسفانه تا کنون عملکرد آنها مثمر ثمر نبوده و روز به روز آمار آسیب های اجتماعی بیشتر می شود بدتر اینکه مشخص نیست که کدام دستگاه دولتی متولی کاهش و رفع آسیب های اجتماعی در کشور است و بدین دلیل هم هیچ نهادی در این خصوص پاسخگو نیست.

این موضوع بهانه ای شد برای پرداختن به پیگیری استاندار محترم کرمانشاه در خصوص کاهش آسیب های اجتماعی استان، هر چند امر مبارکی است اما تجربه ثابت کرده است که اینگونه نشست ها نمایشی است و نتیجه کار صفر خواهد بود. اولین و مهمترین بحث در کاهش آسیب های اجتماعی ایجاد اشتغال و کاهش بیکاری است، بهبود وضعیت معیشتی و اصلاح سیستم آموزشی نیز می تواند در کاهش آسیب های اجتماعی موثر باشد. ورود کارشناسان خبره برای کاهش آن و تخصیص اعتبارات ملی برای آموزش ساکنین محلات پر خطر.

البته شاید مهمترین معضل مسئولین این باشد که کاهش آسیب های اجتماعی زمان بر است و صرف وقت و هزینه بسیار برای مسئولی که نهایتا ۴ سال در راس آن قرار دارد نمی تواند به لحاظ تبلیغی مفید فایده باشد. پس افتتاح یک پل و یا جاده کشی و … برای یک مسئول می تواند دستاورد بهتری در پی داشته باشد تا اینکه اقدام به اصلاح معضلات اجتماعی کند. بنابراین بعید به نظر می رسد که استاندار محترم از این پیگیری طَرفی بربندد.