برگزیدگان جشنواره رسانهای ابوذر در کرمانشاه معرفی شدندافزایش ۲۳ درصدی ارزش خروج کالاهای صادراتی از گمرک سومار مردم از قیمتهای بیسر و سامان گلهمند هستندانتصاب ۴ فرماندار در استان کرمانشاهحیدری: ایران در سایه تهدید و زور مذاکره نخواهد کردکرمانشاه نیازمند مدیریت شهری توانمندبیانیه حزب ندای ایرانیان شعبه کرمانشاه به مناسبت سالروز پیروزی انقلاب اسلامیامروز برخی اعلام میکنند انقلاب کردهایم که وضع اقتصادی ما درست شود؛ اینها تحریف است؛ اهداف انقلاب این نبوده 
رضا منتظریانی […]
رضا منتظریانی 
برخورد ناشیانه و غیر حرفه ای برخی مدیرانِ رانتی و ناز پرورده در استان کرمانشاه که عبا و قبای مدیریت بر تنشان خیلی آویزان است ، مرا به یاد خاطره ای از ایام نوجوانی انداخت .
محله ی قدیمی ما کمی پایین تر از میدان شاه ، کوچه ی دکتر زنگنه و نام اسبق میدان ، ۲۸ مرداد بود و بعد از شاه، شد مصدق .تعدادی با بصیرت ، فهمیدند چه اشتباهی صورت گرفته است . نامش را کردند آیت الله کاشانی . البته کمتر کسی به این نام خطاب میکند . بیشتر میشنویم مصدق می گویند . افراد قدیمی هنوز میگویند میدان شاه . به پارک لاله هم ، پارک ولیعهد می گویند .به پارک شیرین که حالا تلخ شده است هم چیاسرخ می گویند. چه خاطراتی از آن دوران دارند ، خدا عالم است.
محله ی ما ، ایران کوچکی بود. الوانی از اقشار و اقوام مختلف آنجا ساکن بودند . از رئیس آگاهی و ساواکی داشتیم تا آستوری (مسیحی) و کلیمی و اهل تسنن. مرحوم سید زاده نمایند اسبق کرمانشاه هم آنجا بود . همچنین خانواده محترم سید فریدون حیدری از نزدیکان سید نصرالدین حیدری .
چند خان هم داشتیم . یکی از آنها پسری بسیار خودسر و عزیز دردانه داشت. خان سرگرم سواری از رعایا و غرق در رتق و فتق ((شورای تشخیص مصلحت نظام روستایان)) بود و از نظارت برکار عزیز دردانه غافل ماند. فرزند ناخلف هم، آتش به اختیار کامل، هر کاری دوست داشت و دلش میخواست انجام می داد . از مردم آزاری گرفته تا نشستن سر بساط قمارمَمی قول و اکبر کچل( لاتهای معروف مقابل سینما متروپل) .
اوایل نخ نخی سیگار می کشید .مصرفش بالارفت و شد پاکتی . کم کم یاد گرفت ازآقا رضا، مشروب فروش سر کوچه ((آبجو آرگو)) میخرید . وقتی شَنگول میشد ، آب باریک وسط کوچه را رودخانه نیل میدید و موسایی باید او را عبور میداد. در مقابل نصایح دلسوزانه ی دوستان ، جمله ای تکیه کلامش شده بود که با لجاجت و خامی تکرار میکرد:(( عشقم میکشه به تو چه؟))شاید اگر کسی دیگر هم بود اینطور عشقش میکشید . ((اموال تملیکی و بی حساب و کتاب پدر)) در اختیارش بود و از سر خوشی جفتک می پراند.
این رفتارها ی عشقی و خلاف عرف و عقل کار دستش داد. تا انتهای خط با همان فرمان عشقی ، بدون نظارت پدر پیش رفت .آخرش سقوط کرد و تلف شد . روی سنگ قبرش نوشتن جوانمرگ .
اخیرا هم تعدادی از ناز پروردگان و دُردانه های رانتی ، بدون تجربه ، تخصص و تعهد لازم ، سکان برخی مناسب را به دست گرفته ، برخر مراد سوار شده و در سرا شیبی می تازند . در مقابل ناصحان و دلسوزان ، با لجاجت ، جمله عشقم میکشد ، را مودبانه تر میگویند ((من مدیرم . من مسولیت دارم . من میدانم چکار کنم )) غافل از اینکه این منم ، منم کار دستشان خواهد داد.گوششان به هیچ احد الناسی ، الّا ولی نعمتشان بدهکار نیست . البته حرف ولی نعمت هم برایشان باد هوا است . آموخته اند در مقابل آنها فقط چهار زانو بنشینند . سری به نشانه تواضع و تقوا کج کنند و به نشانه تایید تکان دهند. ولی خارج از جلسه کار و نظر خود را پیش ببرند . آتشی در دست گرفته اند و هرجا بخواهند به اختیار آتش میزنند. اگر چنین نبودی ، دانی کنون چه بودی؟ تو بودی و حصیری ، نان بخور نمیری.
ما مانده ایم و تاسف ازدست دادن فرصتها ی از دست رفته در این دیار کهن که اکنون کپک زده شده است . از غصه مسیر میدان شاه تا پارک ولیعهد را پیاده و بی مرکب شاسی بلند طی می کنم . با هر قدم و هر دم تاسفی عمیق فرو می برم و چون بر می آید مفرح ذات نیست .خسته و ناتوان از کار خود ساخته و خود خواسته به نیمکتی در زیر درختی کهنسال در پارک ولیعهد پناه می برم . آنجا هم به ما رحم نمیشود و کلاغ سیاه پوش از ارتفاع درخت فضله ی شُل و سفیدش را بر سر و شانه ما روانه می کند .کلاغهای زیادی بدون زنگ تفریح صبح تا شب مشغول سفید کردن مردم هستند. هیچ کاری از دستم ساخته نیست . بجر اینکه به او نگاه و پیش خود زمزمه کنیم : ((آنکه به ما نَریده بود کلاغِ … دریده بود )). من ار به کنج عزلت ، بنشسته بی اذیت / گاهی به نفع ملت ، بگشوده ام زبانی – بدرود تا کلاغی دیگر و خرابکاری دیگر .
https://t.me/joinchat/AAAAADvW4zO3PIcEsbwgcA
دیدگاهتان را بنویسید