قطاری است که باید به سلامت به مقصد برسد

صبح روز ۱۶ تیرماه سال ۱۴۰۳ بود که مردم تعیین کردند که مسعود پزشکیان لوکوموتیو ران یا فارسیش را بگویم  قطار چی یا قطاربان باشد   ،آنها انتخاب کردند، حالا او باید در سفری چهار ساله هم قطار را به سلامت به مقصد برساند و هم قطار را بازسازی کند و هم ریل های کهنه را تعویض کند و از مسیری مطمئن و جدید همه مسافران را به مقصدی که همه خواستار آن هستند برساند .

حال مشکل چیست که هنوز قطار به حرکت در نیامده است مثل داستان گالیور که شخصیت گلوم در آن می‌گفت من میدونستم ما موفق نمی‌شیم ،من میدونستم موفق نمی‌شیم ،  همه شروع به خواندن آیه یاس کرده اند مگر شما نمی خواهید قطار به مقصد برسد؟

مگر شما سوار این قطار نیستید؟ چرا از درون قطار شروع به شکستن شیشه ها و پاره کردن صندلی ها و خراب کردن در و پنجره ها کرده اید ؟ برای هدایت و رسیدن این قطار شما باید چکار کنید ؟ آیا کاری مانده است که نکرده باشید ؟ فکر نمی کنید که کاری نکردن بسیار ارزشمند تر از کار کردن است ؟ اگر شما بنشینید و هیچ کاری نکنید سوگند میخورم که هیچ اتفاقی نخواهد افتاد . اتفاق موقعی می افتاد که شما شروع به کار کردن میکنید .

من نه نویسنده هستم و نه منتقد چون نقد کردن نیاز به علم دارد و تحقیق و پژوهش ولی میتوانم نق نزنم ، آری نق زدن نیاز به هیچ علم دانشی ندارد و همه می‌توانند آن را به نحو احسن انجام بدهند ،پس خواهش میکنم انجام ندهید ، نق نزنید ، این قطار سال هاست که از حرکت ایستاده است نیاز دارد برای راه افتادن یکسری تعمیرات و تمهیدات اساسی را تجربه کند ، فقط رنگ کردن قطار مهم نیست این قطار رنگ های بسیار دیده است بدون اینکه حرکت کند ، آری من هم مثل همه شما اعتقاد دارم که این قطار نیاز به نو آوری دارد و در آخر اگر یار شاطر نیستید بار خاطر نباشید